Lieve allemaal,

Ondertussen hebben we al een hele afstand afgelegd, zoals je op het kaartje kunt zien. We hebben in heel wat soorten bussen gezeten, vaak als haringen in een ton. In Chang Khong van waaruit ik mijn vorige verhaal stuurde, werden we 's morgens in horden naar de overkant van de rivier gestuurd (Laos), om aldaar ons visum te regelen. Dat was een heel gedoe en kostte anderhalf uur. Toen dat voor elkaar was gingen we naar onze botenverhuurder.Daar kregen we te horen dat de vaart niet door zou gaan, omdat de stand van de Mekong te laag was. Dat was even een dikke teleurstelling, voor ons de reden om naar Laos te gaan. De Mekong is daar in de bergen erg mooi, dat hadden we vanuit ons hostel in Chang Khong al gezien.

Nou goed we kregen een bustocht aangeboden, die ons door de bergen in twee dagen, van ieder 8 uur naar onze plek zou brengen. Als toegift zouden we authentieke Laotiaanse dorpjes te zien krijgen. Het was niet anders! Uiteindelijk waren er maar 6 (waaronder wij) die dit aanbod aannamen, anderen hadden gekozen voor de reis in 1 dag met minivan.

We kregen een jonge gids mee, die de kunst heeft verstaan het ons naar de zin te maken en bovendien waren wij zessen bij elkaar een aardig gezelschap en we hebben veel lol gehad. (Twee Oostenrijkers en 2 duitsers, dus met elkaar spraken we duits en met de gids engels en frans).

Laos heeft maar twee geasfalteerde wegen en die lagen niet hier. Maar om toch nog over de beste wegen te rijden, zijn we eerst naar het noorden getogen, jaja, tot aan de Chinese grens) en toen dan weer naar het zuiden. We reden door de bergen op dirt roads vol hobbels en gaten, bocht na bocht. We hadden uiteindelijk zoiets met elkaar: dat doen we toch maar!

Maar de natuur was inderdaad prachtig en we hebben veel geleerd van onze gids. Die kwam uit een arm gezin en werd na de lagere school door zijn ouders voor zijn ontwikkeling 3 jaar lang novice (zo'n in het oranje geklede jongen zoals we er velen hebben gezien. Als novice leiden ze een gedisciplineerd leven, en zien hun ouders 2 keer in het jaar. Daarvoor in de plaats leren ze veel naast meditatie en kennis van het geloof. Daarna kun je dan scholarships krijgen wat een broer en een zus hadden gekregen: arts en advokaat waren ze geworden. Hij was er erg trots op.

In Luang Prabang kwamen we voor het eerst hordes backpackers tegen, ongelooflijk. Daar moesten we wel even aan wennen. In Laos wordt alles wat je normalerwijs kunt bezoeken (komt natuurlijk door het weggennet) door iedereen bezocht.

Maar we zaten in een mooi guesthouse (van dat prachtige donkere hout, wel gehorig) in een rustige wijk. Heerlijke dagen gehad, uitgerust van de vele busreisdagen achter elkaar (4 busdagen) en ook weer gelezen. s' Avonds langs de Mekong wegdromen in een zwoele lucht, wie wil dat nou niet? Ik heb begrepen dat het bij jullie nog steeds koud is. Nou hier is het soms een beetje te warm, maar daar willen we dan niet over klagen!

Vang Vieng waar we nu zitten hadden we achteraf liever overgeslagen. Het is wel een belangrijke break voor de lange reis van noord naar zuid. Dit is een saai dorp dat alleen maar gericht is op backpackers. De mensen hangen op banken al telvisie kijkend en komen er veelal voor het feesten en de drank (en drugs). Je kunt hier wel sportieve dingen doen op het water, maar dat doen we dan weer niet dus in zoverre is het ook een beetje onze eigen schuld dat we het hier niet zo naar onze zin hebben. Morgen dus weer met opgetrokken knieën in een overvolle bus met backpackers verder naar het zuiden. Ik denk te weten dat Vientiane wel een eigen authentieke sfeer heeft. We zullen zien!

Ik zit al een hele tijd aan de PC, maar ik wil toch proberen twee foto's mee te sturen. Een van een regular bus (op de foto ziet hij er mooier uit dan in het echt) en 1 van een offertafel. In Thailand en ook hier in Laos tref je ze heel veel aan. Bij elk nieuw huis of elke verbouwing wordt een offertafel geplaats om de geesten gunstig te stemmen voor de nieuwe bewoners (meestal allerlei fruit). Zo waren ze bij ons hotel in Chiang Mai een uibouw aan het maken en in een iniminihoekje (om de verbouwing vooral niet in de weg te zitten) stond dan ook zo'n tafeltje.

Ok, ik weet dus niet of het lukt met de foto's, maar deze brief gaat in ieder geval weg.

We hopen dat alles goed blijft gaan met jullie, met ons in ieder geval wel!

Liefs ons